Special School en Happy b-day Mary
Door: Alex en Lisanne
Blijf op de hoogte en volg Lisanne & Alex
20 Juni 2013 | Kenia, Nyeri
In Kenia zijn er niet veel opvang mogelijkheden voor kinderen met een beperking. In heel Kenia zijn er zo’n 20 speciale scholen. De kinderen die hier naar school gaan verblijven hier altijd 24 uur. Het grootste probleem op dit moment is dat er nog steeds voor een groot deel een taboe is rondom gehandicapten kinderen. Mensen houden hun kinderen thuis verscholen en willen niet aan de buitenwereld laten zien dat hun kind niet normaal is. Daarnaast is geld een groot probleem. De speciale scholen worden niet betaald door de overheid, maar door de ouders. Voor hun is dit vaak te duur en kunnen zij daarom hun kind hier niet naar toe laten gaan. Vandaag hebben wij een speciale school hier in de omgeving bezocht. De school is gelegen in de omgeving van Aberdair National park en ligt hoog boven op een berg. Er loopt 1 weg naar toe en bij de school stopt de weg. We hebben ons laten vertellen dat de speciale scholen ook hier veelal wat meer achteraf liggen. We werden hartelijk ontvangen en kregen van één van de leraren een uitgebreide rondleiding over het terrein.
Het terrein is redelijk groot en heeft meerdere lokalen waar de kinderen les krijgen. De leraar vertelde ons dat de kinderen hier worden ingedeeld op wat zij kunnen en niet zozeer op leeftijd. In de eerste 2 lokalen waar wij kwamen werd er een soort arbeidsmatige dagbesteding aan geboden. Ze waren aan het breien, weven en deden aan houtbewerking. Dit waren wel allemaal jong volwassenen in de leeftijd van 20 tot 24 en wel van erg hoog niveau. Daarna door naar de klas van de leraar zelf. Ook hier wel redelijk hoog niveau kinderen. Hij leerde hun engels, kiswahili, alle daagse vaardigheden en hij bereidde deze kinderen voor op een vervolg werkplek. De laatste klas waar wij kwamen waren kinderen met veel lager niveau. De 2 juffen van deze klas stelde erg veel vragen en waren erg nieuwsgierig naar hoe er in Nederland met dit soort kinderen wordt gewerkt. Zo vroegen zij zich af wat wij doen als een kind niet blijft zitten, als een kind niet kan praten en je dus niets duidelijk kan maken, als een kind niet zelf kan eten etc. Ook vroegen zij zich af of er een medicijn bestaat om ze te genezen. Erg interessant om ervaringen uit te wisselen en te zien hoe de kinderen hier worden opgevangen. De leraren werken hier met super veel liefde voor de kinderen, maar je merkt wel dat de kennis hier in Kenia een stuk minder ver ontwikkeld is.
Na het bezoek aan de special school zijn we terug gereden naar het weeshuis waren we even hebben kunnen relaxen. Een uurtje later zijn we weer vertrokken om Mary op te halen bij haar school. Zij is vandaag jarig (wordt 15 jaar) en we nemen haar mee naar het centrum om kleding te kopen als cadeau. Mary was erg blij met haar nieuwe broek, shirt, jas en schoenen. Terug in het weeshuis heeft ze haar kleding aan gedaan en aan de andere laten zien.
Na het eten hebben we met alle kinderen voor haar gezongen. We hadden taart voor haar gekocht, zodat we die met z’n alle konden op eten.
’s avonds geholpen met huiswerk maken en de kinderen weer naar bed gebracht.
Het terrein is redelijk groot en heeft meerdere lokalen waar de kinderen les krijgen. De leraar vertelde ons dat de kinderen hier worden ingedeeld op wat zij kunnen en niet zozeer op leeftijd. In de eerste 2 lokalen waar wij kwamen werd er een soort arbeidsmatige dagbesteding aan geboden. Ze waren aan het breien, weven en deden aan houtbewerking. Dit waren wel allemaal jong volwassenen in de leeftijd van 20 tot 24 en wel van erg hoog niveau. Daarna door naar de klas van de leraar zelf. Ook hier wel redelijk hoog niveau kinderen. Hij leerde hun engels, kiswahili, alle daagse vaardigheden en hij bereidde deze kinderen voor op een vervolg werkplek. De laatste klas waar wij kwamen waren kinderen met veel lager niveau. De 2 juffen van deze klas stelde erg veel vragen en waren erg nieuwsgierig naar hoe er in Nederland met dit soort kinderen wordt gewerkt. Zo vroegen zij zich af wat wij doen als een kind niet blijft zitten, als een kind niet kan praten en je dus niets duidelijk kan maken, als een kind niet zelf kan eten etc. Ook vroegen zij zich af of er een medicijn bestaat om ze te genezen. Erg interessant om ervaringen uit te wisselen en te zien hoe de kinderen hier worden opgevangen. De leraren werken hier met super veel liefde voor de kinderen, maar je merkt wel dat de kennis hier in Kenia een stuk minder ver ontwikkeld is.
Na het bezoek aan de special school zijn we terug gereden naar het weeshuis waren we even hebben kunnen relaxen. Een uurtje later zijn we weer vertrokken om Mary op te halen bij haar school. Zij is vandaag jarig (wordt 15 jaar) en we nemen haar mee naar het centrum om kleding te kopen als cadeau. Mary was erg blij met haar nieuwe broek, shirt, jas en schoenen. Terug in het weeshuis heeft ze haar kleding aan gedaan en aan de andere laten zien.
Na het eten hebben we met alle kinderen voor haar gezongen. We hadden taart voor haar gekocht, zodat we die met z’n alle konden op eten.
’s avonds geholpen met huiswerk maken en de kinderen weer naar bed gebracht.
-
20 Juni 2013 - 14:00
Marsha:
Heej zus en zwager...
Wat een belevenissen allemaal weer... Ben heel benieuwd naar de verhalen in reallife!! Heb je een berichtje op facebook gestuurd... Dacht dan kunnen we even chatten, maar toen was je alweer weg;)!!
Hier gaat verder alles goed!! Dus daar hoeven jullie je niet over ongerust te maken;)!!
Geniet nog maar de laatste week, want volgende week zijn jullie al geland of iig bijna!!
Liefs Mars -
20 Juni 2013 - 14:12
Claudia:
Hoi Lisan en Alex
Ik heb nog ni alle verslagen gelezen maar wat een belevenissen. Ik ben erg benieuwd naar de foto's en verhalen als jullie terug zijn!
xx -
20 Juni 2013 - 15:24
Elly:
hey allebei
heerlijk weer om te lezen!!!!!! En wij soms maar piepen over ons werk, ik heb wel eens gehoord dat er van die projecten zijn dat buitenlandse mensen op de Amerpoort komen kijken en meedraaien. Het zou wel een cultuurshock voor ze zijn. De luxe van onder een dak en de Birkstraat. maar ze kunnen er wel veel van opsteken. Leuk dat Mary zo'n leuke verjaardag heeft gehad en wat zal ze blij zijn met haar nieuwe kleren en een taart.
Hoe gaat het met Bonface, is het potje al zijn grote vriend geworden????
ik zeg tot morgen dikke kus van ons
. -
21 Juni 2013 - 21:40
Jurgen&sjors:
Hey Alex en lisanne,
Ik wou even laten weten dat de saamhorigheidsdag met een woord GEWELDIG was.
Ik ben geslaagd voor thema 4, 80%.
Groetjes Jurgen en Sjors
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
