Onze eerste dagen in het weeshuis
Door: Alex en Lisanne
Blijf op de hoogte en volg Lisanne & Alex
03 Juni 2013 | Kenia, Nyeri
He Allemaal!!
Hier ons eerste verslag vanuit het weeshuis!
Wat een nacht in Nairobi. Super slecht geslapen door de vele geluiden in de stad Nairobi en de slechte bedden. ’s Morgens goed kunnen ontbijten want gelukkig voor ons hadden ze geroosterd brood. Daarna even een klein stukje gaan wandelen door de straat van het hotel. Dit keer was het beeld van de stad een stuk anders dan de avond ervoor. Waar het ’s avonds heel erg bedreigend overkomt is dit overdag totaal niet zo. De mensen kijken naar je vanwege je huidskleur en soms wordt je aangesproken. Meestal vragen ze dan of je een taxi wilt, maar wanneer je nee zegt dan is het oke en laten ze je verder met rust. Om 10 uur stond Jackson voor het hotel om ons op te halen. Eerst nog even onze safari geboekt. We gaan volgende week 3 dagen naar de Masai Mara.
De rit naar het weeshuis was ongeveer 3 uur. Ook nu viel het wederom op dat er geen verkeersregels zijn en iedereen doet wat hij wil. We zaten samen op de achterbank met naast ons een grote koffer, dus je kunt wel zeggen dat het zeer knusjes was. Onderweg zijn we gestopt bij een fruitkraam waar we heerlijke mango en sinasappel hebben kunnen proeven. Smaakt toch wel een stuk beter dan bij ons thuis. Ook stopte Jackson langs de weg waar mensen hun eigen fruit aan het verkopen zijn. Dit deed hij om ons te laten ervaren hoe dat er aan toegaat in Kenia. Je moet je voorstellen dat er rondom de auto ineens 10 man staat die iets van je wil!
Daarna zijn we doorgereden naar het weeshuis. Bij binnenkomst zaten de kleinere kinderen tv te kijken. Binnen 2 seconden stonden er zo’n 20 kinderen rondom ons heen die zich wilde voorstellen. Na de kennismaking hebben we een rondleiding gehad van Jackson over het terrein. Alex schrok even toen hij ons de keuken liet zien! Het is een buiten keuken wat bestaat uit 3 stukken steen en hout met daarop de pan. Even terug in de tijd zeg maar.
Ook hebben we kennis gemaakt met de ouders van Jackson. We kregen Keniaanse thee wat eigenlijk wel wat weg heeft van Engelse thee. Veel melk, suiker en thee. Niet echt mijn ding.
Even naar het dorp geweest om wat te eten te halen. Terug in het weeshuis onze eerste lunch gehad en deze in rust kunnen eten, want voor de kleintjes was het bedtijd. Gelukkig wel een lekkere maaltijd wat bestond uit rijst, rundvlees en groenten.
Toch hebben we allebei best wel veel indrukken op de eerste dag. Er zijn veel dingen die anders gaan dan bij ons thuis. En voor hun is het hier allemaal zo normaal.
Na bedtijd zijn we buiten gaan spelen. Gelukkig hebben de kinderen hier best wel veel ruimte. Er staat een schommel, wipwap, glijbaan en ja siobhan ook je goal is nog steeds aanwezig. Dit wordt trouwens volop gebruikt door de kinderen. Alex heeft zijn bal tevoorschijn gehaald om met de kinderen te kunnen voetballen. Toch is het best wel lastig om je aandacht te verdelen over zo veel kinderen. Je hoort constant “Alex” “Lisan”of soms “Nisan”. De kleine kinderen vliegen je om je nek en de oudere houden je nog iets meer op afstand. Al werd dat op het einde van de dag al een heel stuk minder.
’s Avonds als avondeten kregen we Ugali en een groente waarvan we de naam niet weten. Het ziet er uit als spinazie en smaakt naar gras. Bewust maar een klein beetje opgeschept en dit was maar goed ook. Om half 9 zijn we naar bed gegaan. Super moe van de slechte nacht er voor en van alle nieuwe indrukken.
De volgende dag om half 8 opgestaan. Het is weekend en daarom slaapt iedereen uit. Eerst met de kinderen ontbeten (soort pap eten zij). Na het eten heeft ieder kind zijn eigen taakje en voert dit ook gelijk uit. Ook de kleinere kinderen (ongeveer 6 jaar) doen hun werk. De kleinere werden grondig gewassen en daarna ingevet. Je moet je voorstellen dat er dan 10 kinderen op een rij staan en allemaal met blauwe lippen vanwege het koude water. Voor ons iets om aan te wennen, want ook wij moeten daar aan geloven.
Eerst gespeeld met de kinderen en daarna met Jackson naar het centrum om spullen voor onszelf te kopen. Een sim kaart, internet en water voor op de kamer. De lokale bevolking drinkt gewoon uit de kraan en dit is voor ons niet te doen. Mary is een van de grotere meiden (15 jaar) hier die graag met ons mee wilde. We hebben bij de supermarkt een grote zak met fruit voor de kinderen gekocht. In de auto er samen met haar al van gegeten. De eerste pakte ze beleefd aan en daarna vroeg ze om nog een appel. Toen ze zag dat wij er nog meer op aten bedacht ze zich geen tweede keer en pakte snel nog een derde. Voor ons grappig om te zien. Na het boodschappen doen was het busje van Jackson kapot. Gelukkig voor hem was Alex mee en die heeft gelijk even gekeken. Er bleek van alles afgebroken in de motorkap en de bus moest naar de garage. Naja garage,,, het is meer een hoopje zand met auto’s er op. Super grappig om te zien. De auto kon alleen niet gelijk gemaakt worden en daarom met een andere door gereden naar de volgende winkels. Jackson heeft ons nog wat Keniaans voedsel laten proeven: Samosa. Super lekker en het leek wel een beetje op een dikke Chineese loempia. Ook zijn wij beide erg gelukkig, want voor ons het ontbijt is er brood en hebben we zelf pindakaas en jam gekocht.
Terug op het weeshuis zijn we verder gaan spelen met de kinderen. Veel speelgoed hebben ze hier niet, maar vooral buiten met de voetbal kunnen zij zich goed vermaken. De kinderen leren we vrij snel al kennen en ook zij wennen aan ons. Er zijn een aantal kinderen die ons opvallen. Echter weten we vrijwel niets van hun dus ik kan er ook niet veel over vertellen. Jackson heeft mij wel verteld dat ik de dossiers van de kinderen in mag zien om te lezen wat hun verhaal is. Hij heeft ons wel verteld over Joy. Zij is een meisje van een jaar of 10 gok ik. Joy heeft een verstandelijke en lichamelijke beperking. Toen zij bij Upendo kwam wonen was zij zeer agressief. Wanneer er iemand bij haar in de buurt kwam begon ze te slaan of te bijten. Wanneer wij nu naar haar kijken is het een super vrolijk meisje dat overal ontzettend van geniet. Ze kan praten en lopen en begrijpt eigenlijk best wel veel. Jackson is aan het regelen dat Joy naar school kan. Mentaal zou zij het opzich wel kunnen (dat is ook mijn idee als ik naar haar kijk). Het probleem is echter dat de kinderen wandelen naar school en dat dit stuk voor haar te lang is. Alex en ik willen gaan kijken of er een mogelijkheid is om een rolstoel voor haar te kopen van ons sponsorgeld, zodat ook Joy naar school kan gaan. Morgen gaan we met de kleine kinderen mee lopen naar school en dan kunnen we gelijk zelf kijken of het überhaupt mogelijk is om haar met een rolstoel te vervoeren.
’s Avonds weer rijst met rundvlees en groenten gegeten en daarna nog wat gekletst met de oudere kinderen. We hebben wat swahili geleerd en wij hun Nederlands. Alex heeft geholpen met het maken van huiswerk. Nu kan ook ik zien dat hij als leraar werkt. Haha
Ook vandaag weer op tijd naar bed! De kinderen maken je behoorlijk moe!
Nu ik dit schrijf is dit onze derde dag alweer op het weeshuis. Vanmorgen om 7 uur opgestaan om de kleine kinderen naar school te kunnen brengen. Dit is een wandeling van ongeveer 10 minuten. De oudere kinderen gaan om 6 uur al de deur uit om naar school te lopen. Met hun zullen we later deze week mee wandelen.
Nu hebben we het even rustig in het weeshuis. Er zijn nog maar 3 kinderen thuis en de huishoudelijke klusjes zijn klaar. Straks gaan we met Jackson samen kijken wat we hier allemaal kunnen zien. Tot het volgende verslag!
Liefs, Alex en Lisanne
Hier ons eerste verslag vanuit het weeshuis!
Wat een nacht in Nairobi. Super slecht geslapen door de vele geluiden in de stad Nairobi en de slechte bedden. ’s Morgens goed kunnen ontbijten want gelukkig voor ons hadden ze geroosterd brood. Daarna even een klein stukje gaan wandelen door de straat van het hotel. Dit keer was het beeld van de stad een stuk anders dan de avond ervoor. Waar het ’s avonds heel erg bedreigend overkomt is dit overdag totaal niet zo. De mensen kijken naar je vanwege je huidskleur en soms wordt je aangesproken. Meestal vragen ze dan of je een taxi wilt, maar wanneer je nee zegt dan is het oke en laten ze je verder met rust. Om 10 uur stond Jackson voor het hotel om ons op te halen. Eerst nog even onze safari geboekt. We gaan volgende week 3 dagen naar de Masai Mara.
De rit naar het weeshuis was ongeveer 3 uur. Ook nu viel het wederom op dat er geen verkeersregels zijn en iedereen doet wat hij wil. We zaten samen op de achterbank met naast ons een grote koffer, dus je kunt wel zeggen dat het zeer knusjes was. Onderweg zijn we gestopt bij een fruitkraam waar we heerlijke mango en sinasappel hebben kunnen proeven. Smaakt toch wel een stuk beter dan bij ons thuis. Ook stopte Jackson langs de weg waar mensen hun eigen fruit aan het verkopen zijn. Dit deed hij om ons te laten ervaren hoe dat er aan toegaat in Kenia. Je moet je voorstellen dat er rondom de auto ineens 10 man staat die iets van je wil!
Daarna zijn we doorgereden naar het weeshuis. Bij binnenkomst zaten de kleinere kinderen tv te kijken. Binnen 2 seconden stonden er zo’n 20 kinderen rondom ons heen die zich wilde voorstellen. Na de kennismaking hebben we een rondleiding gehad van Jackson over het terrein. Alex schrok even toen hij ons de keuken liet zien! Het is een buiten keuken wat bestaat uit 3 stukken steen en hout met daarop de pan. Even terug in de tijd zeg maar.
Ook hebben we kennis gemaakt met de ouders van Jackson. We kregen Keniaanse thee wat eigenlijk wel wat weg heeft van Engelse thee. Veel melk, suiker en thee. Niet echt mijn ding.
Even naar het dorp geweest om wat te eten te halen. Terug in het weeshuis onze eerste lunch gehad en deze in rust kunnen eten, want voor de kleintjes was het bedtijd. Gelukkig wel een lekkere maaltijd wat bestond uit rijst, rundvlees en groenten.
Toch hebben we allebei best wel veel indrukken op de eerste dag. Er zijn veel dingen die anders gaan dan bij ons thuis. En voor hun is het hier allemaal zo normaal.
Na bedtijd zijn we buiten gaan spelen. Gelukkig hebben de kinderen hier best wel veel ruimte. Er staat een schommel, wipwap, glijbaan en ja siobhan ook je goal is nog steeds aanwezig. Dit wordt trouwens volop gebruikt door de kinderen. Alex heeft zijn bal tevoorschijn gehaald om met de kinderen te kunnen voetballen. Toch is het best wel lastig om je aandacht te verdelen over zo veel kinderen. Je hoort constant “Alex” “Lisan”of soms “Nisan”. De kleine kinderen vliegen je om je nek en de oudere houden je nog iets meer op afstand. Al werd dat op het einde van de dag al een heel stuk minder.
’s Avonds als avondeten kregen we Ugali en een groente waarvan we de naam niet weten. Het ziet er uit als spinazie en smaakt naar gras. Bewust maar een klein beetje opgeschept en dit was maar goed ook. Om half 9 zijn we naar bed gegaan. Super moe van de slechte nacht er voor en van alle nieuwe indrukken.
De volgende dag om half 8 opgestaan. Het is weekend en daarom slaapt iedereen uit. Eerst met de kinderen ontbeten (soort pap eten zij). Na het eten heeft ieder kind zijn eigen taakje en voert dit ook gelijk uit. Ook de kleinere kinderen (ongeveer 6 jaar) doen hun werk. De kleinere werden grondig gewassen en daarna ingevet. Je moet je voorstellen dat er dan 10 kinderen op een rij staan en allemaal met blauwe lippen vanwege het koude water. Voor ons iets om aan te wennen, want ook wij moeten daar aan geloven.
Eerst gespeeld met de kinderen en daarna met Jackson naar het centrum om spullen voor onszelf te kopen. Een sim kaart, internet en water voor op de kamer. De lokale bevolking drinkt gewoon uit de kraan en dit is voor ons niet te doen. Mary is een van de grotere meiden (15 jaar) hier die graag met ons mee wilde. We hebben bij de supermarkt een grote zak met fruit voor de kinderen gekocht. In de auto er samen met haar al van gegeten. De eerste pakte ze beleefd aan en daarna vroeg ze om nog een appel. Toen ze zag dat wij er nog meer op aten bedacht ze zich geen tweede keer en pakte snel nog een derde. Voor ons grappig om te zien. Na het boodschappen doen was het busje van Jackson kapot. Gelukkig voor hem was Alex mee en die heeft gelijk even gekeken. Er bleek van alles afgebroken in de motorkap en de bus moest naar de garage. Naja garage,,, het is meer een hoopje zand met auto’s er op. Super grappig om te zien. De auto kon alleen niet gelijk gemaakt worden en daarom met een andere door gereden naar de volgende winkels. Jackson heeft ons nog wat Keniaans voedsel laten proeven: Samosa. Super lekker en het leek wel een beetje op een dikke Chineese loempia. Ook zijn wij beide erg gelukkig, want voor ons het ontbijt is er brood en hebben we zelf pindakaas en jam gekocht.
Terug op het weeshuis zijn we verder gaan spelen met de kinderen. Veel speelgoed hebben ze hier niet, maar vooral buiten met de voetbal kunnen zij zich goed vermaken. De kinderen leren we vrij snel al kennen en ook zij wennen aan ons. Er zijn een aantal kinderen die ons opvallen. Echter weten we vrijwel niets van hun dus ik kan er ook niet veel over vertellen. Jackson heeft mij wel verteld dat ik de dossiers van de kinderen in mag zien om te lezen wat hun verhaal is. Hij heeft ons wel verteld over Joy. Zij is een meisje van een jaar of 10 gok ik. Joy heeft een verstandelijke en lichamelijke beperking. Toen zij bij Upendo kwam wonen was zij zeer agressief. Wanneer er iemand bij haar in de buurt kwam begon ze te slaan of te bijten. Wanneer wij nu naar haar kijken is het een super vrolijk meisje dat overal ontzettend van geniet. Ze kan praten en lopen en begrijpt eigenlijk best wel veel. Jackson is aan het regelen dat Joy naar school kan. Mentaal zou zij het opzich wel kunnen (dat is ook mijn idee als ik naar haar kijk). Het probleem is echter dat de kinderen wandelen naar school en dat dit stuk voor haar te lang is. Alex en ik willen gaan kijken of er een mogelijkheid is om een rolstoel voor haar te kopen van ons sponsorgeld, zodat ook Joy naar school kan gaan. Morgen gaan we met de kleine kinderen mee lopen naar school en dan kunnen we gelijk zelf kijken of het überhaupt mogelijk is om haar met een rolstoel te vervoeren.
’s Avonds weer rijst met rundvlees en groenten gegeten en daarna nog wat gekletst met de oudere kinderen. We hebben wat swahili geleerd en wij hun Nederlands. Alex heeft geholpen met het maken van huiswerk. Nu kan ook ik zien dat hij als leraar werkt. Haha
Ook vandaag weer op tijd naar bed! De kinderen maken je behoorlijk moe!
Nu ik dit schrijf is dit onze derde dag alweer op het weeshuis. Vanmorgen om 7 uur opgestaan om de kleine kinderen naar school te kunnen brengen. Dit is een wandeling van ongeveer 10 minuten. De oudere kinderen gaan om 6 uur al de deur uit om naar school te lopen. Met hun zullen we later deze week mee wandelen.
Nu hebben we het even rustig in het weeshuis. Er zijn nog maar 3 kinderen thuis en de huishoudelijke klusjes zijn klaar. Straks gaan we met Jackson samen kijken wat we hier allemaal kunnen zien. Tot het volgende verslag!
Liefs, Alex en Lisanne
-
03 Juni 2013 - 09:46
Frank:
Ben blij dat jullie nog wat internet hebben kunnen we tenminste mee genieten van jullie reis.
Soms zou ik willen dat ik nog in jullie schoenen zou kunnen staan ben best wel jaloers wat dat betreft wat jullie samen kunnen beleven en mee maken geweldig . Natuurlijk word er verwacht dat je een bijdrage levert maar dat lijkt me voor jullie geen probleem wat dat betreft hebben jullie de juiste instelling om iets voor de ander te kunnen betekenen .Geniet volop mee van jullie verslag en foto`s dus ik zou zeggen hou je niet in .
graag tot het volgende verslag . papa en mama van bruggen -
03 Juni 2013 - 10:01
Marsha:
Heej zus en zwager,
Wat een verhalen nu al. Heerlijk om ze vanuit de warme bankhal te lezen. En dan te bedenken dat ik gisteravond nog heerlijk onder een warme douche stond;)!! Hahaha...
Nee grapje, zo te lezen genieten jullie met volle teugen. En dat is ook maar goed ook, want de maand is nog lang niet om.
De foto's zien er nu al leuk uit. Ik kijk uit naar de safarifoto's;)!!
Nou blijf lekker genieten met ze tweeen en draag je steentje maar bij in dit mooie project!!
Veel liefs Mars -
03 Juni 2013 - 10:25
Jeannette:
Hoi Alex en Lisanne,
Wat een indrukken gelijk allemaal! Maar wel ontzettend mooi. Ik denk dat jullie een geweldige maand gaan beleven. Had niet begrepen dat we een bijdrage konden leveren. Kan dat alsnog? Laat het maar even weten. Tot het volgende verslag.
Groetjes Jeannette -
03 Juni 2013 - 13:22
Siobhan:
Hoi Alex en Lisan,
Wat zullen jullie uitgeput zijn na al die indrukken! Maar zo te horen wel naar jullie zin. Zijn jullie daar nu de enige vrijwilligers?
Super grappig van mijn goal :D en ook fijn om te horen dat Joy zo vooruit is gegaan. ik heb haar inderdaad in de wat agressieve periode meegemaakt. ik hoop dat jullie het voor haar mogelijk kunnen maken om naar school te gaan. dat zou echt top zijn!
Liefs Siobhan -
03 Juni 2013 - 15:15
Alex En Lisanne:
@ jeanette, Het is altijd nog mogelijk om een bijdrage te leveren. Het is denk ik het makkelijkst als je contact opneemt met mama. Die kan je we vertellen hoe het kan.
@ Siobhan: ja lachen he! haha Dacht laat het je toch wel even weten:) haha -
03 Juni 2013 - 17:58
Carmen:
Hallooo!!
Ooo ik was al echt jaloers! Bijna elke minuut wordt vertelt en dat maakt het alleen maar erger!!
Op de foto's kan je goed de verschillen zien;) duo penotti... Maar neem je er wel een mee naar huis:D
Heel veel plezier daar en hopelijk komt er gauw weer een verhaal!
xxxxx
-
03 Juni 2013 - 18:57
Elly Bliekendaal:
JAMBO!!!!!!
wat gaaf om te lezen. Wat een poepies van kinderen, jullie draaien gewoon al mee in het huis, top hoor.lekker veel foto's sturen ook van de inrichting van het huis, ben daar ook wel benieuwd naar. De kinderen zien er verzorgd uit goed hoor! Stanly (net of we hem kennen) woont en werkt hij ook in het huis? Aan opa en oma het hele verhaal voor gelezen en de foto's laten zien, jullie zagen er goed uit. Veel plezier en doe maar snel weer een verhaal leuk de groeten en een dikke kus van opa en oma , ook van mij natuurlijk -
03 Juni 2013 - 20:20
Mirjam:
Hoi Alex en Lisanne,
Erg leuk om dit allemaal te lezen. En wat een gave foto's. Vooral die ene waar Lisanne dat jongentje op haar nek heeft. Hier kan je zien dat Lisan het super naar haar zin heeft. Ik ben benieuwd naar de rest van jullie avontuur. Maar vooral genieten!!!!! En Lisanne: straks lust je alles als we op dinsdag koken. ha ha. Groet Mirjam -
03 Juni 2013 - 22:35
Erna:
Jambo Jambo.
Lieve Lisanne en Alex
Super jullie verhaal. Als wij dit allemaal lezen, kunnen wij het allemaal meebeleven. Zo hoeven wij niets te missen.Op de foto is al duidelijk te zien dat de kinderen jullie al opgenomen hebben.
Morgen is het dinsdag. Ik kan je wel om 7 uur whatsappen, maar ik denk niet dat ik een berichtje terug kan verwachten. Even wennen Lisanne. ( voor mij dan). 4 weken is lang, maar voor jullie een kans die niet iedereen krijgt.Je weet hoe fijn ik het vind om iets te horen en te lezen. Zo ben ik tenminste gerustgesteld. Ik wens jullie nog heel veel plezier en veel blijven schrijven.
Dikke kus,xx -
04 Juni 2013 - 07:00
Vera:
Hey lieverds! Gaaf te lezen hoor hoe het met jullie gaat :-) er zullen nog wel veel dingen zijn waar jullie tegenaan zullen lopen de komende tijd haha maar dat hoord er denk ik bij ;-). Zoals papa en mama al zeiden gaaf dat we zo op de hoogte gehouden kunnen worden hoe het met jullie gaat! Hier gaat ook alles goed, we hebben afgelopen zaterdag onze verjaardag gevierd en dat was super tof! Heel veel liefs en ik kijk uit naar t volgende verslag! Xxxx -
04 Juni 2013 - 11:50
Kim:
Wat gaaf om jullie verhaal te kunnen lezen zeg! Wacht vol gezonde spanning de volgende weer af ;) -
18 Juni 2013 - 09:39
Claudia:
Hoi Lisan en Alex,
Wat leuk om deze verslagen te lezen. En wat goed dat jullie het sponsorgeld willen besteden aan een rolstoel oid en dat jullie eerst dingen daarvoor gaan uitzoeken. Ben benieuwd!!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
